طالقانی انسان وارسته(یاداشت روزانه من)

۱۹شهریور یاداور مجاهد نستوه ایت الله طالقانی روحانی وارسته و اندیشمندی که به درونمایه شریعت می پرداخت تا ظواهر عوامانه و عوامفریبانه رشد نکند انسان وارسته و دوست داشتنی و از محدود انسانهای بود که دوست و دشمن تحسینش می کردند و در اوج بزرگ منشی انسان خاضع و فروتنی بود هم او بودکه با عشق به کشورش و برادران کرد حادثه کردستان را به سرانجام رساند و اشتی ملی اعلام کرد طالقانی مفسری که با تفسیرهای ناب قران توانست متد جدیدی از شناخت خداوند براساس نشانهای هستی در دل مسلمانان ایجاد کند او با عشق تمام برای وحدت همه ادیان و اقوام و گروههای اجتماعی تلاش مضاعفی از خود بروز داد هم او بود وقتی به نماز جمعه می امد همه گروههای جامعه به دلیل ارادت و اخلاص او در زندگی با شور  شوق وصف نا شدنی برای حضور در نماز جمعه پشت سر او قرار می گرفتند  در واقع نماز جمعه با امامت طالقانی در ان برهه از زمان شلوغ ترین اجتماع کشور بود ارادت او به جوانان باعث شد که در مدارس ومساجد و مکانهای دینی نام او اوازه عام و خاص باشد براستی طالقانی چه کرد که همه عاشقش بودند؟ چه جلوه ای در او بود که دنیا به سخن او ارج می نهاد؟اری ساده زیستن او مردمی بودن او عمل گرا بودن در دین و ارادت او به اسلام راستین و دغدغه او به ازادی در همه سطوع و روشنفکر بودن او در تمام ارکان اجتماعی باعث شد که دنیا سر تعظیم به او فرود اورد و چه زیبا می گفت هر انقلابی بر علیه اسبداد و استعمار و استحمار یک انقلاب اسلامیست و چه خاضعانه به تاسی از مرادش ایت الله نایینی می گفت   اسبداد دینی بدترین نوع استبداد است امروز که سالگرد عروج او به دنیای فانی است   و جای او به عنوان یک انسان راهگشا برای جامعه ما خالیست یاد او را گرامی می داریم چون او می توانست همچون یک شمع دایره ای وسیع  گفتمان  برای مخا لف و   موافق ایجاد کند و با برهانهای منطقی خود پاسخ هر ابهامی را بدهد چون او انسان اگاه و هوشمندی بود  از روی احساس  سخن نمی گفت هر گفته او حاکی از دردی بود که در جامعه دیده میشد و او دردها را خوب واکاوی می کرد او به درستی ابوذر زمان بود که زبانش برنده و فریادش از روی درد که در نهایت دردش اورا با خود به دیار هستی برد روحش شاد و راهش پر رهرو باد.