هر کشور با ترکیبی از رنگ‌های مختلف، پرچم و نمادی منحصر به فرد برای خود و مردمش ساخته است که به عنوان هویت آن کشور به شمار می‌رود. اما واقعا پشت این انتخاب رنگ‌ها مفهومی پنهان است یا مردم هر کشور به طور تصادفی آن‌ها را کنار هم قرار داده‌اند؟ این ایمیل را تا آخر مرور کنید تا در جریان چگونگی معنای رنگ پرچم چند کشور قرار بگیرید.
ایران: سبز، سفید و قرمز
در فرهنگ ایرانی سبز نشان‌دهنده‌ی رشد و شادی، سفید به معنای صلح و قرمز متناظر با شجاعت، آتش و عشق است. عبارت “الله اکبر” ۲۲ بار روی این پرچم تکرار شده (۱۱ بار بر روی قرمز و ۱۱ بار بر روی سبز) که نماد روز ۲۲ بهمن است. نماد وسط پرچم نیز طراحی زیبایی از کلمه‌ی الله به شمایل گل لاله است.
آمریکا: آبی، قرمز و سفید
از سال ۱۷۷۵ میلادی، ۲۸ شکل مختلف از این پرچم ارائه شده است که هرکدام در تعداد ستاره و خطوط موازی متفاوت هستند. نسخه‌ی امروزی این پرچم از روز استقلال در سال ۱۹۶۰ معرفی شده و دارای ۱۳ خط افقی نشان‌دهنده‌ی ۱۳ مستعمره‌ای است که ادعای استقلال کردند و تبدیل به اولین ایالت‌های عضو اتحادیه شدند و ۵۰ ستاره نشان‌دهنده‌ی ۵۰ ایالت فعلی ایلات متحد‌ه‌ی آمریکا است.
بریتانیا: قرمز، سفید و آبی
پرچم انگلستان متشکل از صلیب قرمز سنت جورج (قدیس حامی انگلستان)، صلیب سنت پاتریک(قدیس حامی ایرلند) و صلیب ضربدری سنت اندرو (قدیس حامی اسکاتلند) است. با این که ویلز نیز جزئی از انگلستان است، اما در پرچم به آن اشاره‌ای نشده است، چرا که ویلز زمان طراحی پرچم، بخشی از خاک انگلیس بود.
کانادا: قرمز و سفید
مدت زیادی نیست که علامت برگ افرا، روی پرچم رسمی کانادا قرار گرفته است. این پرچم در سال ۱۹۶۵ و پس از بحث‌های طولانی لِستر بی پیرسون (نخست وزیر وقت) طراحی شد. برگ درخت افرا ۱۱ گوشه‌ی پرچم چنان با کانادا عجین است که هر ساله روز ملی کانادا، پرچمی با همین شکل و شمایل ساخته می‌شود.
فرانسه: قرمز، سفید و آبی
رنگ سفید پرچم فرانسه نشان‌دهنده‌ی پادشاه بوده و هم چنین رنگ خانه‌ی بِربِن (Bourbon) است که تا پیش از انقلاب فرانسه بر این کشور حکمرانی می‌کرد. قرمز و آبی نشان دهنده‌ی شهر پاریس هستند؛ این دو رنگ توسط انقلابیونی مورد استفاده قرار گرفته بود که در سال ۱۷۸۹ به سمت باستیل روانه شدند.
آلمان: مشکی، قرمز و طلایی
وابستگی آلمانی‌ها به این سه رنگ به سال ۱۸۴۰ بازمی‌گردد که پارلمان فرانکفورت مشکی، قرمز و طلایی را به عنوان رنگ‌های رسمی آلمان اعلام کرد. گفته می‌شود که این رنگ‌ها نشان‌دهنده‌ی دموکراسی هستند و شکل فعلی پرچم پس از اتحاد دو آلمان معرفی شد.
چین: قرمز و طلایی
قرمز نشان‌دهنده‌ی انقلاب کمونیستی در چین و پنج ستاره‌ی طلایی و ارتباط آن‌ها نماد اتحاد مردم چین تحت رهبری حزب کمونیست این کشور (CPC) است. جهت ستاره‌ها (چهار ستاره‌ی کوچکتر در اطراف یک ستاره‌ی بزرگ) نشان‌دهنده‌ی اتحاد در کنار خوبیِ برتر است.
اتریش: قرمز و سفید
اعتبار طراحی این پرچم مربوط به لئوپولد پنجم، دوک اتریش در سال ۱۲۳۰ است. بر اساس افسانه، طراحی این پرچم از روی لباس سفید رزم لئوپولد بود که پس از بازگشت از جنگ به خون آغشته شده بود. هنگامی که وی کمربندش را باز کرد، قسمتی از لباس که زیر کمربند بود، همچنان سفید بود.
یونان: آبی و سفید
مفهوم ۹ خط نشان‌دهنده‌ی ۹ سیلاب عبارت “آزادی یا مرگ” (به زبان یونانی) و صلیب سفید در گوشه‌ی سمت چپ نشان‌دهنده‌ی مسیحیت اُرتدکس شرقی، مذهب رسمی یونان است.
استرالیا: آبی، قرمز و سفید
پرچم استرالیا نماد خوبی از رفاه عمومی است. این پرچم شامل پرچم بریتانیا در گوشه‌ی سمت چپ و یک ستاره‌ی هفت‌گوش سفید بزرگ است که ستاره‌ی رفاه عمومی نامیده می‌شود. باقی ستاره‌ها نماد صورت فلکی چلیپا (صلیب جنوبی) است که از استرالیا به خوبی قابل رصد هستند.
آفریقای جنوبی: سبز، مشکی، سفید، طلایی، قرمز و آبی
پس از آزاد شدن نلسون ماندلا از زندان در سال ۱۹۹۰، پرچم جدیدی برای آفریقای جنوبی انتخاب شد. مشکی، سبز و طلایی از تابلوهای کنگره‌ی ملی آفریقایی ماندلا گرفته شد، و قرمز، آبی و سفید از پرچم قدیمی ترانسوال گرفته شده است. گفته می‌شود که شکل Y مانند مربوط به همگرایی فرهنگ‌های کشور است.
نپال: آبی، قرمز و سفید
شکل غیرمتداول پرچم نماد قلل هیمالیا و ماه و خورشید نشان‌دهنده‌ی آرامش و ثبات است. رنگ قرمز لاکی این پرچم، رنگ گل صد تومانی، گل ملی کشور است و مرز آبی آن نشان‌دهنده‌ی صلح است.
برزیل: سبز، زرد، آبی و سفید
پرچم فعلی برزیل به طور رسمی روز ۱۵ نوامبر ۱۸۸۹ انتخاب شد. رنگ سبز آن نماد جنگل‌ها و دشت‌های شاداب و انبوه این کشور است. لوزی زردرنگ میان آن نماد ثروت برزیل در منابع طلا و دایره‌ی میان آن و ستاره‌هایش نماد آسمان پرستاره‌ی این کشور است. شعار روی پرچم برزیل “Orderm e Progresso” که به “نظم و پیشرفت” ترجمه می‌شود.
نیجریه: سبز و سفید
خط‌های سبز نماد ثروت، طراوت پوشش گیاهی و صنعت کشاورزی و خط سفید میان نماد میل این ملت به صلح و یکرنگی است. این پرچم در ابتدا توسط مایکل تایوو آکینمومی، دانشجوی ۲۳ ساله‌ای طراحی شد و رسما از یکم اکتبر ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفت.
ویتنام: قرمز و زرد
قرمز براق نشانه‌ی کمونیسم و همچنین نماد خون‌های ریخته شده در جنگ برای استقلال کشور است. ستاره‌ی پنج‌پر زرد نیز نشانه‌ی اتحاد کارگران، سربازان، مردم عادی، جوانان و خردمندان است.
هند: زعفرانی، سفید، سبز و آبی
هنگامی که این پرچم در سال ۱۹۳۱ معرفی شد، خط سبز نشانه‌ی مسلمانان و خط زعفرانی نشانه‌ی هندوها و خط سفید نماد میل به صلح میان آنان بود. چرخ آبی‌رنگ میان دارای ۲۴ شاخه، نماد ۲۴ ساعت روز است.