1- در سرزمینی که آذرخش و طوفان میدان داری می کنند کسی به فکر فردا نیست . 

2- تنها کسانی شایسته هستند که اشتباهی را دو بار انجام نمی دهند .
3- هیچگاه به دروغگویان میدان کارگزاری ندهید ، با وجود این که توانایی انجام آن را بهتر از هر کسی داشته باشند .
4- کسی که ترازوی راستی در وجودش همواره به یک سو سنگین است ، نمی تواند از خشم دست بردارد چون خشم و زور تنها ابزار ناراستی برای ماندن است .
 5- کسانی که بیم از دست دادن جایگاه خویش را دارند ، همواره فریاد می کشند .
6- کسی که زبانش پیش از اندیشه او می جنبد ، باید همواره بدنبال دوستان تازه باشد .
7- بهبودی زخم شمشیر بسیار تندتر از زخم دل آزرده است.
8- غم ، می تواند از پایمان درآورد و اگر خود ساخته باشیم نیروی سرفرازیمان خواهد شد .
9- در هنگامه رستاخیز و غرش آذرخش مردمان ، خموش باش چرا که سخنت را پژواکی نیست .
10- تنها میهمانی را بپذیرید ، که بتوانید بدرقه اش کنید .
11- پند و اندرز بسیار ، همچون دشنام آزار دهنده است .
12- خودخواه ترین آدمیان آنانی هستند که چشمشان را بر سرنوشت هم میهنانشان بسته اند .
13- کاویدن در غم ها ما را به خوشبختی نمی رساند .
14- در دوران زندگی ، تنها زمان هایی برایمان ارزشمند است که هدف و آرمانی را پیگیری می کردیم .
15- نامداران هیچگاه خویش را گرفتار پاسخ به ابلهان کج اندیش نکردند .
16- تا اندیشه ایی پاسخگو در بین نباشد کجروی ادامه خواهد داشت .17- برای جلوگیری از تباهی و بیراهه روی ، راه اندیشه و ارزیابی را باز بگذاریم .
18- آنگاه که تلاش می کنیم همه چیز را به زور در چنگ خویش داشته باشیم ، دستمان خالی تر از ، هر زمان دیگر است .