جام جهانی و جهان بی جام

جام جهانی و جهان بی جام

تاریکخانه 
نکاتی چند در باب جام جهانی و جهان بی جام


نویسنده: شهرام شهیدی (Shahraam_shahidi@yahoo. com)

جام جهانی فوتبال شروع شد. بچه که بودیم پدرمان هر تغییر اساسی در زندگی را می گذاشت موقع برگزاری جام جهانی انجام می داد. مثلاوقتی می خواست ماشین مورد علاقه خانواده را بفروشد موقع جام جهانی این کار را می کرد. یا وقتی می خواست از کسی پول زیادی قرض بگیرد و مادرم مخالف بود باز همین وقت ها این کار را می کرد. بعدها فهمیدم این یک پولتیک سیاسی هوشمندانه و البته لو رفته است. در واقع سیاستمداران همه از این راهکار استفاده کرده و معمولاعزل و نصب های پر سر و صدا و... همه و همه همین مواقع رخ می دهد.

    لذا ضمن گرامیداشت جام جهانی به شما آلارم می دهیم خوب حواس تان را جمع کنید. تغییراتی در راه است !
    فکر می کنید مشهورترین چهره جا مانده از جام جهانی کیست ؟ فرانک ریبری ؟ روسی ؟ خلعتبری ؟ رحمتی ؟ ابراهیموویچ ؟
    نخیر.

    به نظر من مهم ترین شخصی که به جام جهانی نرسید حمید رسایی است. اصلاجام جهانی بدون حمید رسایی و دیپلمات سابق ایران در برزیل در حد جام مهدکودک هاست.

    این طور نیست که چون جام جهانی شروع شده ما بی خیال اوضاع منطقه بشویم. حسن روحانی گفته ترکیه می خواهد رابطه اش با ایران شبیه رابطه آلمان و فرانسه باشد.

    از آقای روحانی درخواست می کنیم مشخص کنند کدام یک از ما آلمانیم و کدام مان فرانسه.

    روح الله حسینیان گفته مردم منتظر بازگشت احمدی نژاد هستند. پرسیدم مگر قرار است احمدی نژاد واقعا برگردد ؟ دوستی جواب داد اگر اینکه می گویند همیشه متهم به محل حادثه برمی گردد درست باشد شاید برگردد. با این همه پرونده یی که به او نسبت می دهند بعید نیست برگردد.

    حالابرای اینکه سر و ته مطلب را هم بیاوریم جا دارد مطلب اول و آخر را به هم بدوزیم و با آگراندیسمان کردن موضوع مطلب را هم بیاوریم.

    چقدر خوب می شد اگر احمدی نژاد را می فرستادیم برای تماشای مسابقات ایران. وقتی وارد می شد همه خارج می شدند و بازیکنان ما می ماندند و دروازه خالی آرژانتین.
   

سرانه مطالعه و راه حل افزایش آن

سرانه مطالعه و راه حل افزایش آن

زاویه دید 
هر کودک یک کتاب


نویسنده: اسماعیل آزادی

رییس کتابخانه ملی در سال 1387 گفته بود: «سرانه کتابخوانی در ایران دو دقیقه در شبانه روز است» و مدیرکل دفتر برنامه ریزی و مطالعات فرهنگی این آمار را سیاه نمایی خواند و در آماری عجیب، سرانه مطالعه در ایران را به مراتب بالاتر از حتی رکورد جهانی، یعنی 120دقیقه در شبانه روز اعلام کرد!
    البته در این زمینه یک آمار گیری رسمی از سوی وزارت ارشاد در 28 استان در سال 1381 انجام شده که با احتساب مطالعات درسی، میزان مطالعه سرانه در ایران هفت دقیقه در شبانه روز اعلام شده است.
    نگارنده در این نوشته به دنبال ثابت کردن درستی و نادرستی این آمارها نیست بلکه به دنبال بیان راهکاری است که بتواند در جهت خروج از بازار بی رونق کتاب و کتابخوانی تلاشی کرده باشد. چرا که در همین سال ها شاهدیم که تیراژ عمومی کتاب نیز از سه هزار نسخه به دوهزار نسخه و حتی در مورد برخی کتاب ها حتی به زیر هزار نسخه رسیده است که بنا به گفته سرپرست معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی «در پنج ماهه اول سال1391، با تولید 61 میلیون تیراژ نسبت به مدت مشابه سال قبل، شاهد کاهش شش درصدی تیراژ کتاب در کشور بودیم که این رقم در سال قبل 65میلیون نسخه بود.» این آمار با توجه به جمعیت 75میلیونی ایران آماری بسیار نگران کننده است.
     کارشناسان عرصه فرهنگ و کتاب همواره برای افزایش سرانه کتابخوانی در کشور و برون رفت از این شرایط نامطلوب بر ایجاد زنگ کتابخوانی در مدارس تاکید کرده اند اما معلوم نیست چرا مسوولان از کنار این اقدام مهم که می تواند بازار کتاب و سرانه مطالعه را به گونه ای ریشه ای به سامان برساند، بی تفاوت می گذرند هرچند راهکارهای متعدد دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که البته آن نیز بدون اراده و برنامه ریزی از سوی آموزش و پرورش امکانپذیر نیست که در اینجا به یکی از آنها اشاره می شود.
    در شهر های بزرگ، بسیاری از مدارس دارای کتابخانه هستند اما به دلیل فقرکتابخانه ها و فقدان تنوع موضوعی کتاب ها و همچنین در حاشیه بودن این کتابخانه ها و... از کارآمدی مطلوبی برخوردار نیستند. اما برای غنی کردن این کتابخانه ها می توان با فراخوان «هر کودک و دانش آموز یک کتاب» از والدین آنها خواست هرساله مثلادر ایام برگزاری نمایشگاه کتاب دست کم یک کتاب به کتابخانه مدرسه اهدا کنند، با این شیوه هرساله می توان کتابخانه های مدارس را به روز و غنی تر کرد.
    البته این شرایط در شهر های کوچک و روستا ها کاملافرق می کنند زیرا این مدارس غالبا کتابخانه ندارند و کسی هم متولی تجهیز این مدارس به کتابخانه نیست. در مورد مدارس شهرهای کوچک و مدارس روستایی پرجمعیت می توان با مشارکت سازمان کتابخانه های کشور و آموزش و پرورش هر منطقه به تاسیس شعبه ای از کتابخانه مرکزی شهر در این مدارس اقدام کرد. درواقع در هر یک از این مدارس کتابخانه ای ایجاد می شود که تجهیز و سازمان دادن به آن از سوی سازمان کتابخانه های کشور و اداره آن از سوی کادر مدارس و با کمک دانش آموزان صورت می گیرد و از سوی دیگر برای تامین کتاب ها و تجهیزات مورد نیاز این کتابخانه ها نیز می توان با فراخوان از کمک های بیکران دوستداران کتاب و خیرین استفاده کرد.
    با این اقدامات علاوه بر ایجاد زمینه کتابخوانی در کودکان کشور و افزایش سرانه مطالعه و ارتقای فرهنگ عمومی کتابخوانی در کشور، بازار کتاب نیز با مشارکت علاقه مندانه همه خانواده ها رونق می گیرد.
     در پایان باید باور کنیم که بالابردن سرانه مطالعه در کشور تنها از طریق ایجاد بسترهای لازم و علاقه مند کردن کودکان به کتاب و کتابخوانی به عنوان یک رویکرد ملی امکانپذیر است.
    

درسی از تجربیات مرد 90 ساله برای خوب زیستن و خوب فکر کردن(خواندنی است)

درسی از تجربیات مرد 90 ساله برای خوب زیستن و خوب فکر کردن(خواندنی است)

روزگار جوانی به روایت «مرتضی احمدی» 90ساله

فرصت آزمون و خطا به جوانان بدهیم

عسل عباسیان

«مرتضی احمدی» این روزها در آستانه 90سالگی در دهمین دهه زندگی‌اش، با صدایی شق‌ورق می‌گوید هنوز روحیه جوانانه‌اش را حفظ کرده و با نسل امروزی معاشرت فراوان دارد. سرگرم‌شدن با ورزش، تئاتر و موسیقی رمز و راز جوانی پرشور اوست. به‌بهانه هفته جوان، از او خواستیم تا از روزگار جوانی‌اش بگوید که حاصلش را می‌خوانید.

  جوانی‌تان را چطور توصیف می‌کنید؟
من جوانی واقعا خوبی داشتم. چون تقریبا از 15، 16 سالگی، خانواده‌ام مرا به ورزش‌کردن عادت دادند و نسبت به آن مشتاقم کردند و تا الان هم که در خدمت شما هستم، ورزش‌هایی که مناسب سنم باشد را انجام می‌دهم. در جوانی‌ام هرگز کاری نکردم که مورد انتقاد قرار بگیرم و سعی کردم آدم درستی باشم.
 مگر آن سال‌ها چگونه گذشتند که امروز وقتی در 90سالگی مرورشان می‌کنید، حس خوبی نسبت به سال‌هایی که از سر گذرانده‌اید دارید؟
من فرصت این را نداشتم که بخواهم درگیر حواشی رایج باشم. رسیدم به 16،15سالگی، کار هنری را شروع کردم و تلاش کردم تا بالاخره در سال 1321 در 18، 19سالگی در یکی از تئاترهای صاحبنام، شروع به کار کردم. پس من جوانی‌ام را با تئاتر و ورزش گذراندم. در ضمن در همان دوران در راه‌آهن هم استخدام شدم. یعنی من چنان وقت خودم را صرف این کارها کردم که دیگر وقتی برای حاشیه‌ها نمی‌ماند. سالم زندگی کردم. از سال 1321 تا همین امروز که تقریبا بیش از 70 سال در تئاتر و خوانندگی و دوبله و سریال و فیلم سینمایی حضور داشتم و فرصتی برای خردکردن افکارم نداشتم. فکرم را متمرکز کردم بر اهدافم، به آنها دست پیدا کردم و از این بابت خوشحالم. سه، چهار سال است که به‌خاطر کهولت سنم، تحرکم کم شده اما باز هم کار می‌کنم. به این شکل که قلم دستم گرفته‌ام و اوقاتم را به نوشتن می‌گذرانم. چند تا از کتاب‌هایم تا به امروز منتشر شده و دو، سه تای دیگر هم در انتظار چاپ دارم. امیدوارم مجوز انتشار پیدا کنند.
 چقدر آرامش و آسایش این روزهایتان را مرهون روزهای جوانی‌تان هستید؟
خیلی‌زیاد. برای اینکه یک نقطه سیاه در زندگی‌ام نداشته‌ام که آرامش مرا برهم بزند. بسیار مرد آرامی بوده و هستم. از فضای خانواده‌ام لذت می‌برم. بچه‌های خیلی خوبی دارم. من دغدغه‌ای در زندگی‌ام ندارم که بخواهد حال و احوالم را بر هم بزند. من راحتم و همه اینها به خاطر این است که در روزهای زندگی‌ام، پاک زندگی کرده‌ام.
 آیا آرزویی بود که در روزهای جوانی‌تان داشته باشید و هنوز به آن نرسیده باشید؟
آرزوی من همیشه این بود که بچه‌هایم خوشبخت شوند، که فکر می‌کنم حالا هم خوشبخت هستند و به آرزویم رسیده‌ام. من همیشه بیشتر از حد و سهم خودم از خدای خودم توقع نداشته‌ام. همیشه گفته‌ام که خدایا هرچیز که داده‌ای برایم بس است، همین‌ها را برایم نگه‌دار که کم نشود. من هرگز زیاده‌خواه نبودم.
 چقدر با جوان‌های امروزی، معاشرت دارید؟
با همه جوان‌ها زود ارتباط برقرار می‌کنم. به آنها نزدیک می‌شوم و همصحبتشان می‌شوم. حرف‌هایشان را می‌شنوم. به آنها احترام می‌گذارم. دوستشان دارم. آنها هم مراقب من هستند. من ممکن است بگویم به‌خاطر کهولت سنم باتجربه هستم اما مسلم است که این تجربه را باید در اختیار جوان‌ها بگذارم. این راهی ندارد جز نزدیکی کامل با نسل جوان.
 در معاشرت با جوان‌های امروزی، چه تفاوتی بین جوان‌های زمانه خودتان با جوان‌های این دوره می‌بینید؟
بالاخره جوان‌ها زندگی و حال‌وهوایی منحصر به خودشان دارند که اقتضای سن آنهاست. من یک مرد قدیمی هستم. جوان، متعلق به امروز است و خواست‌ها و رفتارهایش مطابق با جامعه امروز. باید به آنها اعتماد کنیم.
 این اعتماد شما به نسل جوان، از کجا می‌آید؟ چطور شما برخلاف سایر افراد مسن، به آزمون و خطایی که اقتضای سن‌وسال جوان‌هاست، ایمان دارید؟
منِ 90ساله اسمش را می‌گذارم آزمون‌وخطا. آیا جوان هم می‌پذیرد که این آزمون‌وخطاست؟ این نظر من است که در 90سالگی به این نتیجه رسیده‌ام. جوان امروز فکر می‌کند و آنچه را که درست می‌پندارد پیاده می‌کند. او باید به‌مرور زمان، به این نتیجه برسد که چه چیز درست است یا غلط. اینکه من از روی خودخواهی، او را از آنچه که خودم به اقتضای سن‌وسالم نمی‌پسندم منع کنم، اصلا درست نیست. من سعی می‌کنم بی‌قضاوت به دردودل‌هایشان گوش کنم.
 وقتی به دردودل‌هایشان گوش می‌کنید چقدر خواست‌ها، اهداف و ذایقه‌هایشان را متفاوت از دوران خودتان می‌بینید؟
آن زمان که ما جوان بودیم، حرمت ریش‌سفیدها را خیلی نگه می‌داشتیم اما حالا این موضوع کمی کمرنگ شده. نباید از یاد ببریم که این گناه نسل جوان نیست. نسل جوان، گرفتار مشکلات مالی و کاری و شهرنشینی است. اگر جوان‌ها معترضند و گاهی تندی می‌کنند حق دارند. تفریح و گردشی ندارند، گرفتارند. باید اینها را در نظر بگیریم و بعد ببینیم که باز هم محکومشان می‌کنیم؟ ما هم که جوان بودیم نظراتی داشتیم که روی آن پافشاری می‌کردیم و قدیمی‌تر‌ها خوششان نمی‌آمد.
 شما برخلاف اغلب همسن‌و‌سالانتان به‌جای محکوم‌کردن جوان‌ها، درکشان می‌کنید.
چون منِ 90 ساله اگر قرار باشد جوانی را محکوم کنم، مطمئن باشید قبل از او خودم را محکوم کرده‌ام. یعنی از خرد دور است که من او را محکوم کنم، بی‌اینکه به این فکر کنم که منِ کهنسال در جهت آرامش او چه کاری کرده‌ام؟
 آن زمان که جوان بودید، هرگز فکر می‌کردید
 90 سال عمر کنید؟
بله چون خانواده‌ام را نگاه می‌کردم و می‌دیدم یکی از مادربزرگ‌هایم 101 سال و مادربزرگ دیگرم 103 سال عمر کرد. پدر و برادر و عموها و خاله‌ها و دایی‌هایم همگی به 100 و 90 رسیدند. من هم مطمئن بودم که به سنین بالا می‌رسم. همیشه وقتی جوان بودم آرزو می‌کردم که یک‌روز ریش‌سفید فامیل باشم، که الان شدم.
 آن‌زمان که 20ساله بودید، وقتی به 90سالگی فکر می‌کردید، چه تصویری در نظرتان نقش می‌بست؟
خودم را با ریش و موی سپید و پر از آرامش می‌دیدم و اینکه به همه دنیا محبت دارم.
 امروزتان چقدر شبیه آن تصویر است؟
امروز کاملا همان اتفاق افتاده. الان آرامم و لااقل برای خانواده‌ام خوب و عزیزم. ما هر 15 روز یک‌بار دورهم جمع می‌شویم و از کنار هم بودن لذت می‌بریم. من که از راه می‌رسم، همه جلو پایم بلند می‌شوند، جوان‌ها دوستم دارند و مرا می‌بوسند و این همان چیزی است که من وقتی جوان بودم، در ذهنم تصویرش می‌کردم و آرزویش را داشتم.
 اگر در 20سالگی، نگاه و تجربه امروزتان را داشتید آیا مسیرتان تغییر می‌کرد؟ آیا کاری بود که انجامش ندهید؟
اگر من آن زمان تجربه امروز را داشتم، سعی می‌کردم بهتر زندگی کنم.
 مصداق این بهتر زندگی‌کردن چیست؟
اینکه فقط به خودم فکر نکنم، به آن لحظه‌ای که در آن هستم فکر نکنم و همه‌چیز را فراگیرتر ببینم و از جلد خودم بیرون بیایم و از زاویه گسترده‌تری جهان را ببینم. این بهتر زندگی‌کردن برای من خوردن غذای بهتر یا کسب پول بیشتر نیست. این بهتر زندگی‌کردن یعنی من اخلاق خوبی داشته باشم و صبور باشم و خشونت به خرج ندهم. خودم را دست بالا نبینم و خودخواهی نداشته باشم.
 با این اوصاف که شما جوانی خوبی را از سر گذراندید و امروز پیری آرامی دارید و خودتان را خوشبخت می‌دانید، اگر بخواهید برای جوان‌های امروز پیشنهادی داشته باشید مبنی بر اینکه چطور زندگی کنند که وقتی به سن‌وسال شما رسیدند حس‌وحال شما را داشته باشند، به آنها چه می‌گویید؟
باباجان! بد وجود ندارد. افکار و حال بد را دور بریزید. سلایق متفاوت است اما شما بدبین نباشید. بدی‌ها را نبینید. کمبودهمی‌گویم باا و کسری‌ها را نبینید. اینها عذاب‌آور هستند. هرچیز عذابتان می‌دهد را نبینید. سعی کنید با تکیه بر خوبی‌ها روزگار را بگذرانید. زندگی را سخت نگیرید، خوب و بدش می‌گذرد...

---

 

چرا ویلیام برنز برای مذاکرات مستقیم فرستاده شد؟

چرا ویلیام برنز برای مذاکرات مستقیم فرستاده شد؟

چرا آمریکا میانجی اصلی را به میدان فرستاد

ترجمه: محمد حاج‌محمدی

وزارت امور خارجه آمریکا دیپلمات شماره 2 خود را به گفت‌وگوی ناگهانی با مقامات برجسته ایرانی در ژنو اعزام کرده است. این گواهی بر نگرانی روبه‌رشد دولت آمریکا از احتمال عدم موفقیت گفت‌وگوهای بین‌المللی بر سر تعدیل برنامه هسته‌ای ایران است. با نزدیک‌شدن به ضرب‌الاجل 20 جولای برای رسیدن به یک توافق جامع با ایران، «ویلیام برنز» قائم‌مقام وزیر خارجه آمریکا به‌همراه دو مقام ارشد دیگر ایالات‌متحده - «وندی شرمن» معاون وزیر امور خارجه در امور سیاسی و «جک سالیوان» مشاور «جو بایدن» معاون رییس‌جمهوری- به گفت‌وگوی دو روزه با مقامات ایرانی پیوسته‌اند. با توجه به اینکه مذاکرات بین ایران و شش قدرت جهانی هفته آینده از سر گرفته می‌شود، خبر گفت‌وگوی مستقیم ایران و آمریکا (روزهای دوشنبه و سه‌شنبه) بسیار غافلگیرکننده بود. حضور «برنز» در مذاکرات این هفته نشان از حساس‌بودن آن دارد. این برنز بود که مذاکرات سری با مقامات ایرانی در سال 2013 را به‌پیش برد. مذاکراتی که زمینه را برای رسیدن به توافق اولیه در نوامبر گذشته بین ایران و قدرت‌های جهانی فراهم کرد. اساس پیام برنز به ایران در مذاکرات سری این بود: «آمریکا برنامه هسته‌ای ایران و تا حدودی غنی‌سازی داخلی را قبول خواهد کرد مشروط بر اینکه جامعه بین‌الملل بتواند با اطمینان تایید کند که ایران نمی‌تواند به سلاح هسته‌ای دست یابد.» این مذاکره شرایط لازم برای یک توافق اولیه شش‌ماهه برای مذاکره بر سر رسیدن به توافق جامع هسته‌ای را فراهم کرد. شرمن هیات آمریکایی مذاکره با ایران را رهبری می‌کند و سالیوان نیز عضو بخشی از گفت‌وگوهای سری سال گذشته بوده است. به نظر می‌آید تنها یک‌ماه مانده به ضرب‌الاجل 20 جولای، مذاکرات با مشکل روبه‌رو شده است. چراکه ایران ظاهرا بر خواسته‌های خود برای رسیدن به توافق جامع افزوده است، این در حالی است که اتخاذ هرگونه موضع سخت‌تری از جانب ایران باعث تحریک کنگره آمریکا برای اعمال فشار جهت تحریم‌های بیشتر علیه ایران خواهد شد.
هم مقامات ایرانی و هم دولت اوباما می‌گویند که افزودن بر تحریم‌ها در شرایط کنونی باعث شکست تلاش‌های دیپلماتیک برای محدودکردن برنامه هسته‌ای ایران خواهد شد. دولت آمریکا بر این باور است که برنز در شرایط کنونی نجات‌دهنده است - کسی‌که تجربه چانه‌زنی با ایران برای رسیدن به سازش را دارد. یک مساله کلیدی که باید بین طرفین مورد بررسی قرار گیرد تعداد سانتریفیوژهای فعال و میزان اورانیوم غنی‌شده‌ای است که می‌توانند تولید کنند. ایران در مذاکرات اخیر خواستار این بود که سوخت اورانیوم غنی‌شده مورد نیاز رآکتور جدید هسته‌ای بوشهر را خود تولید کند. اما رآکتور بوشهر تحت قراردادی با روسیه ساخته ‌شده که برمبنای آن مسکو موظف به تامین سوخت آن برای 10 سال است. برخی از دیپلمات‌ها و منتقدان برنامه هسته‌ای ایران می‌گویند که این درخواست به ایران اجازه می‌دهد سوخت بسیار زیادی تولید کند.  مساله مهم دیگر مدت‌زمان توافق جامع است. ظاهرا ایران در جست‌وجوی توافق کوتاه‌تری- گزارش‌ها حکایت از سه سال دارد - از آنچه آمریکا و قدرت‌های جهانی می‌خواهند، است. توافق اولیه اجازه می‌دهد که مذاکرات برای شش ماه دیگر تمدید شود، اما برخی از تحلیلگران دیپلمات معتقدند که تمدید آن می‌تواند به معنی نواخته‌شدن ناقوس مرگ مسیر دیپلماتیک باشد. به‌احتمال قریب‌به‌یقین با نزدیک‌شدن به انتخابات میان‌دوره‌ای (آمریکا) و درصورتی‌که تا ضرب‌الاجل 20جولای پیشرفت محسوسی حاصل نشود، کنگره که به اقدامات دیپلماتیک دولت اوباما بسیار بدگمان است فشار خواهد آورد تا تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع شود. طبق توافق اولیه، ایران موافقت کرده است تا چندین اقدام اعتماد‌ساز در قبال رفع برخی از محدودیت‌های معاملات بین‌الملل انجام دهد و همچنین بر مبنای توافق اولیه قدرت‌های جهانی متعهد شده‌اند تا در مدت مذاکرات تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع نکنند. ایران پیش‌تر گفته است که تحریم‌های جدید می‌تواند باعث شود تا از مذاکرات هسته‌ای روی برگرداند.

---

 

8 ساله دولت احمدی نژاد در مقیاس با یکساله دولت روحانی 8سال چه بودیم حالا چه شدیم

8 ساله دولت احمدی نژاد  در مقیاس با یکساله دولت روحانی 8سال چه بودیم  حالا چه شدیم

8  سال دولت احمدی نژاد و یک سال دولت روحانی /چه بودیم چه شدیم

اقتصاد > اقتصاد کلان - تنها نرخ تورم در دولت بازدهم 9.8 درصد کاهش یافته است.

احمد کشاورز: گزارش پیش روی تلاش می کند 8 سال فعالیت اقتصادی دولت های نهم و دهم را با یکسال فعالیت دولت یازدهم در شاخص های کلان اقتصادی قیاس کند. اطلاعات این گزارش همگی از آمارهای رسمی استخراج شده است.

اشتغال و بیکاری در دولت دهم: حل مشکل بیکاری، ایجاد سالانه چند صد هزار شغل و ریشه کن کردن بیکاری تا پایان کار دولت قبل یکی از شعارهای اصلی محمود احمدی نژاد بود، شعاری که بعد از گذشت حدود 8 سال از دوره ریاست جمهوری او در دو دوره متوالی این روزها می توان آن را به محک آزمایش گذاشت. طبق آمارهای رسمی مرکز آمار ایران در ابتدای شروع کار دولت محمود احمدی نژاد در سال 84 جمعیت شاغل کشور20 میلیون و 618 هزار و 579 نفر بوده که در پایان سال 91 این عدد به 21 میلیون و 160 هزار و 887 نفر رسیده است و این آمار نشان می دهد در طول این حدود 8 سال تنها 542 هزار و 308 نفر به جمعیت شاغلان کشور افزوده شده است. البته آمارهای غیررسمی تاکید دارند طی سال های گذشته تنها 71 هزار شغل ایجاد شده است.

همچنین منابع مستقل غیر دولتی و کارشناسان هم حتی این آمار را بسیار پایین تر می دانند، به طور مثال دکتر نیلی، اقتصاددان معتقد است دولت گذشته به صورت میانگین تنها توانسته سالانه 14 هزار شغل جدید ایجاد کند. درحال حاضر جمعیت بیکار کشور بیش از 3 میلیون 100 هزار نفر است که از بین آن ها بیش از 2 میلیون 100 هزار نفر مرد و یک میلیون نفر زن هستند. نرخ بیکاری در مناطق شهری به 8/13 درصد، در مناطق روستایی به 2/8 درصد و برای جوانان 15 تا 24 سال به 9/26 درصد و20 تا 30 ساله به 6/28 درصد رسیده است.

همچنین درحال حاضر سالانه 900 هزار فارغ التحصیل دانشگاهی از بین بیش از 4 میلیون دانشجوی کشور با اتمام دوران تحصیل دانشگاهی هم به جمعیت جویای کار کشور افزوده می شوند و بسیاری از آن ها نمی توانند کاری پیدا کنند؛ طبق آمارها 33 درصد بیکاران تحصیل کرده در رشته های علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق و 43 درصد در رشته های مهندسی تحصیل کرده اند.

البته با وجود همه این آمارها محمود احمدی نژاد در بسیاری از سفرهای استانی به مناطق مختلف کشور از ایجاد چند میلیون فرصت شغلی در طول این سال ها خبر داده است و از بنگاه های زودبازده به عنوان  مهم ترین برنامه دولت برای کاهش نرخ بیکاری و افزایش اشتغال نام برده است تا جایی که طبق آمار بانک مرکزی در سال های گذشته 28 هزار میلیارد تومان منابع بانکی به صدها هزار طرح و متقاضی اشتغال زایی کوچک به صورت تسهیلات پرداخت شده است. اما به اعتقاد کارشناسان این تسهیلات نتوانسته است به اشتغال زایی در کشور تبدیل شود و گزارش های منتشر شده از سوی دولت نشان می دهد 60 درصد منابع اختصاص داده شده به طرح های بنگاه های زود بازده از مسیر اصلی خود منحرف شده اند.

اما دولت دهم در سال های گذشته درحالی نتوانسته است از سد مشکل بیکاری عبور کند که به دلیل افزایش قیمت نفت و درآمدهای بیش از 700میلیارد دلاری از فروش نفت و همچنین پتانسیل های مختلف کشور از نظر ذخایر طبیعی و نیروی انسانی جوان می توانست در این زمینه خیز بزرگی بردارد.

ایران دارای جمعیت بسیار جوانی است ، طبق آخرین سرشماری جمعیت کشور، حدود 35 درصد جمعیت کشور یعنی بیش از 24 میلیون نفر بین 20 تا 35 سال سن دارند و این نشان می دهد درصورتی که نرخ بیکاری مدیریت نشود و برنامه جامعه برای اشتغال درکشور وجود نداشته باشد در سال های آینده کشور با سونامی بیکاری و چالش های بعد از آن رو به رو می شود. چالش هایی که هم اکنون زنگ خطر آن به صدا درآمده است و افزایش آمار طلاق به 5 طلاق از 10 ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج و ارتکاب جرائم گوناگون نشانه هایی از آن است.

دولت یازدهم: نرخ بیکاری در دولت یازدهم در قیاس با دولت دهم قدری بهبود یافته است. هنوز اتفاق بزرگی در مورد کاهش بیکاری رخ نداده است ولی دولت امیدوار است با رشد اقتصادی بیشتر مقدمات کاهش بیکاری را مهیا کند.

تورم و دولت دهم: در طول 8 سال دولت نهم و دهم نرخ تورم در کشور چند برابر شده است به شکلی که نرخ تورم که در سال 84، 14درصد  بود در پایان سال 91 به حدود 31 درصد رسید که در 30 سال گذشته بی سابقه بود و حتی در سال های جنگ هم تجربه نشده بود. طبق آمار بانک مرکزی تورم نقطه به نقطه هم در سال 91 به 6/46 درصد و این عدد در فصل بهار به 38 درصد  رسید. میزان نرخ تورم طبق پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس در سال جاری هم به طور متوسط 34 درصد خواهد بود.

طبق آمار مرکز آمار کشور نرخ تورم  12 ماه گروه اصلی «مواد خوراکی» در سال 91،  46.7 درصد، نرح تورم 12 ماه گروه عمده «خوراکی،آشامیدنی و دخانیات» 47 درصد و نرخ تورم 12 ماه گروه عمده «کالاهای غیر خوراکی و خدمات» معادل 23.8 درصد بوده است همچنین گزارش بانک مرکزی نشان می دهد در برخی استان های محروم میزان نرخ تورم هم بیش از استان های دیگر بوده است. برای مثال نرخ تورم در استان چهارمحال و بختیاری در سال 91 ، 7/43 درصد، گلستان 7/44 درصد، بوشهر 9/43 درصد، خراسان جنوبی 2/44 درصد و خراسان شمالی 3/46 درصد بوده است. مرکز آمار ایران اعلام کرده است طی 7 سال و سه ماه گذشته یعنی از ماه های اولیه روی کار آمدن دولت قیمت کالاهای اساسی 281 درصد رشد داشته است. در همین دوره زمانی مقایسه تورم در دهک های مختلف جمعیتی نشان می دهد، تورم در دهک اول 6/8 درصد و در دهک دوم 16 درصد بوده است درحالی که دهک نهم 6/13 درصد و دهک دهم 25/12 درصد تورم را در زندگی خود تجربه کرده اند.

دولت یازدهم: نرخ تورم در دولت یازدهم 9.8 درصد در قیاس با دولت دهم کاهش یافته است. دولت امیدوار است این عدد را به 15 درصد کاهش و نرخ تورم 25 درصدی برساند.

خط فقر و دولت دهم: شعار عدالت و کاهش فاصله طبقاتی یکی دیگر از ایده های اصلی دولت قبل از زمان روی کار آمدن در 8 سال گذشته بوده است تا جایی که « دولت عدالت محور» به محور اصلی شعارهای دولت تبدیل شد و محمود احمدی نژاد از توجه ویژه به اقشار کم درآمد و کم شدن خط فقر گفت.

براساس برآورد کارشناسان و مرکز آمار ایران که در سال 91 انجام گرفته، حداقل حقوق تنها کفاف 10 روز زندگی در شهرهای بزرگ مانند تهران را می داد. همچنین میزان کسری بودجه خانوار به صورت ماهیانه و میانگین در کشور 400 هزار تومان برآورد شده بود. سرانه درآمدی کل کشور سالیانه 13 میلیون تومان بود که این عدد با تورم 31 درصدی کفاف زندگی شهری را نمی داد. رشد 38 درصدی قیمت روغن نباتی، 40 درصدی قیمت برنج و سایر اقلام غذایی نشان داده که اصلی ترین بحران زندگی شهری درایران معیشت بود.

از سوی دیگر عدد خط فقر در شهرهای بزرگ از طرف شورای عالی کار، یک میلیون و 500 هزار تومان اعلام شده و براساس تحقیقی که صورت گرفته حداقل 18 درصد مردم ایران زیر خط فقرمطلق زندگی می کردند. ضریب جینی هم معیار مقایسه اقتصادی دیگری است که چگونگی توزیع ثروت میان شهروندان را نشان می دهد و هر اندازه به سمت یک میل کند نابرابری بیشتر را نشان می دهد. ضریب جینی ایران در سال 91 و  92 حدود 58 صدم درصد بود و بر اساس آمار صندوق بین المللی پول ایران در میان کشورهای جهان از نظر این شاخص در جایگاه 88 قرار دارد. در سال های گذشته هزینه ناخالص خانوار هم از 6 میلیون تومان در سال 84 بر اساس آمار بانک مرکزی به حدود 14 میلیون تومان در ابتدای سال 89 افزایش یافته است یعنی در 6 سال حدود 3/2 برابر شده است.

روند افزایش ناهنجاری ها اجتماعی مانند اعتیاد و انواع جرائم خود یکی از نشانه های افزایش بی عدالتی و افزایش فقر است به شکلی که ایران از نظر تعداد زندانی ها در جهان رتبه 8 را دارد و در حال حاضر 250 هزار نفر در کشور زندانی هستند یعنی از هر 100 هزار نفر ایرانی حدود 250 نفر در زندان به سر می برند که 60 درصد آن ها به دلیل جرائم مرتبط با مواد مخدر زندانی شده اند.

دولت یازدهم: کاهش نرخ تورم در دولت یازدهم قدری وضعیت زندگی مردم را بهبود بخشیده است. در صورتی که این شرایط تداوم پیدا کند می توان به بهبود وضعیت زندگی مردم امیدوار بود با این حال هنوز عدد دقیقی از وضعیت خط فقر اعلام نشده است.

فساد و ناکارآمدی اداری در دولت دهم: طبق آمار سازمان غیر دولتی شفافیت بین الملل درباره فساد مالی و اداری ایران با 13 رتبه تنزل نسبت به سال 90 در سال 91 از بین 174 کشور جهان در رتبه 133 قرار گرفت و از سوی دیگر بر اساس برآوردهای صندوق بین المللی پول از میان 144 کشور جهان دررتبه 125 قرار گرفت. همچنین ایران از نظر فضای کسب و کارهم در بین 15 کشور منطقه خاورمیانه بعد از کشورهای جنگ زده افغانستان و عراق در جایگاه 13 قرار دارد. ساعت کار مفید در ایران 20 دقیقه در روز است. میزان روزهای تعطیل در ایران هم نسبت به کشورهای دیگر چندین برابر است.

در نگاهی دیگر بانک جهانی هم طی آخرین گزارش خود از وضعیت کارآمدی دولت ها، به ایران نمره 9/38 را داده است، این عدد به هر میزان به 100 نزدیک تر باشد دلالت بر کارآمدی بیشتر دارد. بانک جهانی نسبت به داده های سال 2011 شاخص کارآمدی در کشورها را تهیه کرده و طبق این برآورد ایران در میان کشورهای خاورمیانه بعد از عراق و یمن در انتهای جدول قرار دارد. هر دولت در شاخص کارآمدی بر اساس اطلاعات سال 2011 تهیه شده است. این شاخص ارقامی از صفر تا 100 را دربرمی گیرد که هر چه نمره دولتی بیشتر باشد دلالت بر کارآمدی بیشتر آن دولت در مقایسه با سایر دولت های خاورمیانه دارد.

دولت یازدهم: دولت تلاش کرده با اقداماتی مانند ابلاغیه برخورد با دانه درشت ها و همچنین اعلام اسامی 575 بدهکار بزرگ بانکی به قوه قضاییه در مقابل تداوم فساد ایستادگی کند. در صورتی که این اقدامات به نتیجه مطلوبی برسد، وضعیت شاخص فساد بهبود می یابد.

تحریم و دولت دهم: دستابی به آمار و میزان خسارت دقیق تحریم ها بر اقتصاد ایران کار دشواری است. بعد از افزایش تحریم های اقتصادی به خصوص تحریم بانک، نفت، حمل و نقل دریایی و بیمه میزان درآمد کشتیرانی به کمتر از یک میلیارد دلار در سال کاهش پیدا کرده است و تجارت کشور را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده است به شکلی که هزینه تجارت دریایی که 92 درصد میزان تجارت کشور را به خود اختصاص می دهد، 100 درصد افزایش یافته است و تعداد کشتی های ایران درآب های بین المللی به 169 فروند کاهش یافته است. همچنین هزینه های تامین مالی تجارت خارجی کشور از حدود 2 درصد به حدود 7 درصد رسیده است.

اما بزرگ ترین تاثیر تحریم ها به اقتصاد کشور را می توان در کاهش شدید درآمدهای نفتی دید، در یک سال گذشته و بعد از شروع تحریم خرید نفت از ایران، میزان فروش و صادرات نفت ایران یک میلیون بشکه کاهش یافته و نصف شده و در همین دوره زمانی وصول درآمدهای نفتی ایران 43 درصد کاهش یافته است و بخشی از درآمدهای نفتی ایران به جای انتقال وجه دلاری به کشور به دلیل تحریم ها با کالاهای دیگر تهاترشده است. کاهش شدید درآمدهای نفتی در سال 91 باعث شد تا دولت با کسری بودجه 53 هزار میلیارد تومانی مواجه شود.

دولت یازدهم: تحریم ها در دولت یازدهم پس از مذاکرات هسته ای کاهش قابل توجهی یافته و حداقل بخشی از پول های بلوکه شده ایران در کشورهای غربی به اقتصاد کشور بازگشته است.

جرائم اقتصادی و دولت دهم: حجم تخلفات، پرونده ها و جرائم اقتصادی در کشورها یکی دیگر از معیارهایی است که نشان دهنده میزان پویایی اقتصادی در یک کشور است. هر چقدر تعداد پرونده های قضایی اقتصادی و درصد کلاهبرداری ها و چک های برگشتی در یک کشور بالاتر باشد، بیانگر پایین بودن میزان اعتماد اقتصادی و جدی نبودن اخلاق کسب و کار در آن کشور است. موضوعی که افزایش تعداد پرونده های جرائم اقتصادی و تعداد چک های برگشتی درایران به خوبی آن را نشان می دهد. در طول 8 سال گذشته شاخص اخلاق کسب و کار و اعتبار اقتصادی به شدت آسیب دیده و جو بی اعتمادی در بازار اقتصادی جای آن را گرفته است. سال 84 آمار تعداد چک های برگشتی سالانه 5/3 میلیون عدد بود که 5 سال بعد در سال 89 به 5/5 میلیون افزایش یافت و در سال 91 تعداد این چک های برگشتی به بیش از 5/6 میلیون رسید. در سال 91 به صورت میانگین روزانه 18 هزار عدد چک به ارزش 123 میلیارد تومان برگشت خورده است. طبق آمار بانک مرکزی تعداد چک های برگشتی در طول 13 سال گذشته رشد 1603 برابری را نشان می دهد که خود بیان گرافول اخلاق کسب و کار و افزایش بی اعتمادی اقتصادی است.

در نگاهی دیگر افزایش تعداد پرونده های قضایی و مفاسد اقتصادی و پرونده های کلان اختلاس مانند اختلاس سه هزار میلیارد تومانی و افزایش کلاهبرداری هم نشان دهنده شرایط اخلاق کسب و کار است. براساس گزارش نیروی انتظامی تعداد پرونده های کلاهبرداری و سرقت به خصوص سرقت خرد در سال گذشته 26 درصد رشد داشته است. طبق گفته فرمانده نیروی انتظامی اسماعیل احمدی مقدم مشکلات اقتصادی به افزایش کلاهبرداری و پرونده های قضایی اقتصادی دامن زده است و در6 ماه پایانی سال 91 ، 9 هزار و 700 پرونده کلاهبرداری به ثبت رسیده و 6 هزار نفر به جرم کلاهبرداری دستگیر شده اند. بیشترین کلاهبرداری ها به ترتیب در استان های تهران، البرز و آذربایجان شرقی و کمترین آنها در استان های ایلام، زنجان و سیستان و بلوچستان انجام شده است.

دولت یازدهم: پس از برخورد با مفاسد اقتصادی یکی از اهداف پیش روی دولت یازدهم برخورد با تخلفات اداری بوده است. هنوز نتیجه ای از عملکرد دولت در این حوزه منتشر نشده است.

هدفمندی یارانه ها و دولت دهم: «جراحی بزرگ اقتصادی» عنوانی است که محمود احمدی نژاد پیش از شروع اجرای قانون هدفمندی یارانه ها به این طرح داد و اعلام کرد با اجرای این قانون بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کشور برای همیشه حل می شود و فاصله طبقاتی در کشور به شدت کاهش می یابد، اتفاقاتی که البته با گذشت حدود دو سال و نیم از شروع اجرای این قانون به دلیل درست اجرا نشدن تنها درحرف باقی مانده است. دولت از سال 1389 تا کنون 100 هزار میلیارد تومان یارانه نقدی به مردم پرداخت کرده است و 74میلیون و 939 هزار و 202 نفردرحال حاضر درکشور یارانه نقدی می گیرند.

طبق قانون هدفمندی یارانه ها که از نیمه دوم سال 1389 به اجرا گذاشته شد دولت همزمان با پرداخت یارانه نقدی باید 30 درصد یارانه تولید را هم پرداخت می کرد و عدم پرداخت این یارانه به تولید کنندگان باعث بالارفتن شدید هزینه های جاری واحدهای صنعتی و چند برابر شدن قیمت انرژی و سوخت در این واحدها شده است و در نهایت تعطیلی و کاهش شدید تولید را به دنبال داشته است.

بررسی که در نیمه دوم سال 90 یعنی یک سال بعد از شروع اجرای قانون هدفمندی یارانه ها در10 هزار و 895 واحد و بنگاه صنعتی در 10 استان کشور انجام شده نشان می دهد که بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها 7/17 درصد بنگاه های اقتصادی نیمه فعال، 23 درصد غیرفعال، 6/42 درصد فعال و 4 درصد هم وضعیتی نا معلوم دارند. طبق این بررسی بیش از نیمی ازبنگاه ها و تولیدی بعد از اجرای هدفمندی یارانه ها به حالت تعطیل و یا نیمه فعال در آمده اند و کمی بیش از 40 درصد شهرک های صنعتی و بنگاه ها فعال هستند.

از سوی دیگر علاوه بر رکود تولید پرداخت یارانه ها به افزایش نقدینگی و افزایش تورم هم دامن زده است به شکلی که تورم از 10 درصد در زمان شروع اجرای این قانون روندی به شدت صعودی پیدا کرد و در کمتر از یک سال بعد در آبان 90 به 8/19 درصد و در پایان سال 91 به 31 درصد رسید، یعنی در دو سال و نیم، تورم سه برابر شده است. همچنین طبق آمار بانک مرکزی بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و باتوجه به عدم پرداخت یارانه تولید، هزینه های تولید بعد از اجرای این قانون 33 درصد افزایش یافته است. به اعتقاد کارشناسان عدم اجرای درست قانون هدفمندی یارانه ها و سلیقه ای عمل کردن دولت در اجرای این قانون باعث شده است تا هدفمندی یارانه ها با خود چالش های بسیاری را به دنبال داشته باشد و به انحراف کشیده شود. اجرای مراحل بعدی قانون هدفمندی یارانه ها و ادامه پرداخت یارانه نقدی باتوجه به مشکلات اقتصادی و کسری بودجه درکشور یکی از چالش های اصلی رئیس جمهوری خواهد بود که بعد از محمود احمدی نژاد سکان مدیریت اجرایی کشور را در دست خواهد گرفت.

  دولت یازدهم: با اجرای فاز دوم طرح هدفمندی یارانه ها دولت گام بزرگی در راه اصلاح روش پرداخت یارانه در اقتصاد ایران برداشته است. اولین نتیجه نیز تخصیص 10 هزار میلیارد تومان برای کمک به واحدهای تولیدی بوده است. نتیجه این اقدام دولت بزودی در اقتصاد ایران نمایان می شود.

بدهی و دولت دهم: دولت قبل  درحالی تا حدود دو ماه دیگربه پایان راه 8 ساله خود می رسد و اداره امورکشور را به دولت بعدی تحویل می دهد که بزرگترین بدهکار کشور محسوب می شود و یکی از مشکلات اصلی اقتصادی دولت آینده بازپرداخت بدهی های این دولت به بخش خصوصی، فعالان اقتصادی و پیمانکاری، به بخش های دولتی دیگر مانند تامین اجتماعی و بانک ها خواهد بود.  دراسفند ماه سال 84 و در زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد میزان کل بدهی‌های بخش دولتی به بانک‌ها و موسسات اعتباری غیربانکی کشور معادل 11 هزار و 240 میلیارد تومان بوده است. این میزان در آذر ماه سال 91، به رقم 53 هزار و 207 میلیارد تومان افزایش یافته است. این روند حاکی از این است که در بازه زمانی از اسفند 84 تا آذر 91، به میزان 41 هزارو 67 میلیارد تومان برحجم بدهی بخش دولتی به بانک‌ های کشور افزوده شده است، یعنی حدود 4.7 برابر شده و رشد 373 درصدی داشته است و همه این بدهی ها در دوره ای بر اقتصاد کشور تحمیل شده که دولت بیشترین درآمدهای نفتی را نسبت به دولت های گذشته داشته است.

میزان مطالبات معوق و بدهی دولت به بخش های خصوصی، پیمانکاران خصوصی، شهرداری ها و حتی سازمان های بیمه دولتی مانند تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی هم به شدت در 8 سال گذشته افزایش یافته است و درحال حاضر دولت طبق نظر منابع مختلف بین 30 تا 60 هزار میلیارد تومان به این بخش های خصوصی و دستگاه ها هم بدهکار است. افزایش بدهی های دولتی باعث شده است بسیاری از پیمانکاران بخش خصوصی مجبور به تعطیلی پروژه ها شوند و با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنند و بسیاری از فعالان بخش خصوصی هم به دلیل نبود سرمایه در گردش با چالش در بخش تولید و پرداخت وام های خود مواجه شده اند مانند تولید کنندگان بخش خصوصی برق.    

دولت یازدهم: حداقل بخش مهمی از پرداخت بدهی های دولت دهم به دولت یازدهم منتقل شده است.

تولید و دولت دهم: رونق تولید داخلی درکشور کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی ، تولیدات خارجی، افزایش درآمدهای غیرنفتی ، بالارفتن میزان صادرات غیرنفتی و افزایش اشتغال و رونق اقتصادی را در کشور به دنبال خواهد داشت، از همین رو شاهد بودیم که در روزهای رقابت های انتخاباتی هر یک از 8 کاندیدای ریاست جمهوری رونق و افزایش تولید و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی را در اولویت محورهای شعارهای خود قرار داده بودند. به اعتقاد کارشناسان یکی از اصلی ترین شاخص ها در اقتصاد برای سنجش میزان رونق اقتصادی در هر کشوری شرایط تولید است که در حال حاضر در ایران روندی به شدت نزولی دارد. در دولت های نهم و دهم به خصوص در دولت دهم به دلایلی همچون اجرای ناقص قانون هدفمندی یارانه ها، افزایش هزینه های تولید در بخش های گوناگون، مشکلات واردات مواد اولیه، تحریم ها و نوسانات قیمت ارز به شدت تولید کاهش یافته و بسیاری از مراکز تولیدی تعطیل شده اند و یا با حداقل ظرفیت کار می کنند. همین موضوع باعث شده که رشد اقتصادی هم در کشور منفی شود.

اما وضعیت تولید و رکود در این بخش زمانی عیان تر می شود که به آمارهای ارائه شده در این زمینه که ازسوی مراکز رسمی و کارشناسان اقتصادی و فعالان بخش خصوصی ارائه شده، توجه کرد. برای مثال تنها طی یک سال گذشته میزان تولید خودرو در کشور کاهش 52 درصدی را تجربه کرده است در شرایطی که خودروسازی 3 درصد تولیدناخالص داخلی و یک و نیم درصد ارزش افزوده بخش صنعت کشوررا پوشش می دهد.

همچنین ارزش پروانه های بهره برداری بخش صنعت که در سال 1387 حدود 227 هزار میلیارد ریال بوده است در سال 1388 و 1390 به 190 هزار میلیارد تومان کاهش یافته است. یعنی ارزش سرمایه گذاری های جدید در حوزه صنعت 50 درصد کم شده است. علاوه بر این ها آمارهای رسمی نشان می دهد از سال 89 تا 91 حدود 4 هزار تولیدی و کارخانه صنعتی کوچک و بزرگ در کشور تعطیل شده است. فرآیند توسعه در 90 درصد بنگاه های صنعتی کشور متوقف شده، فروش کالاهای صنعتی به میزان 70 درصد کاهش یافته و به صورت میانگین 40 درصد مراکز صنعتی در شهرک های صنعتی تعطیل شده اند و 20 درصد هم با حداقل ظرفیت کار می کنند. آمارهای ارائه شده از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم بیانگر آن است که در سال 1391 حدود 1750 واحد صنعتی دچاراختلال در تولید شده اند و ناگزیر شدند نیروی کار خود را تعدیل کنند.

دولت یازدهم: افزایش 101 درصدی تولید خودرو و رسیدن رشد اقتصادی به عدد صفر درصد و پیش بینی رسیدن به رشد 2 درصدی تا پایان سال 93 نشان می دهد که دولت یازدهم در جهت بهبود وضعیت اقتصادی کشور تلاش می کند.

معوقات بانکی و دولت دهم: پویایی و رشد اقتصادی در کشورها بدون رونق بانک ها و افزایش سرمایه گذاری و چرخش سرمایه در بانک ها و افزایش منابع برای ارائه تسهیلات به فعالان بخش خصوصی و اقتصادی حاصل نمی شود اما در حال حاضر یکی از مشکلات اصلی اقتصاد ایران بالارفتن میزان مطالبات و معوقات بانکی است. طبق آمار بانک مرکزی میزان معوقات بانکی و مطالبات پرداخت نشده از مرز 80 هزار میلیارد تومان هم گذشته است و میزان معوقات بانکی از سال 84 و زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد تا سال 91 به میزان 1500 درصد رشد یافته و 16 برابر شده است که بیشترین حجم مطالبات پرداخت نشده هم با 53 هزار میلیارد تومان مربوط به دولت است و مابقی معوقات مربوط به مردم و فعالان بخش خصوصی و مراکز تولیدی و صنعتی است. مراکز تولیدی و صنعتی به خصوص در بخش خصوصی به دلایل مختلف اقتصادی همچون پایین آمدن تولید و درآمدها، مشکلات ورود سرمایه مالی از خارج از کشور و یا نبود نقدینگی و نه پرداختن طلب هایی که ازدولت دارند، در ماه های گذشته برای پرداخت وام های خود با مشکلات بسیار رو به رو بوده اند و حتی خواستار تنفس در زمان بازپرداخت وام های خود شده اند.

افزایش معوقات بانکی در حال حاضر روندی به شدت صعودی دارد به شکلی که طبق آمار بانک مرکزی به صورت میانگین در یک ماه بیش از9 هزار میلیارد تومان به حجم معوقات بانکی افزوده می شود. درده ماه نخست سال 91 میزان معوقات بانکی در کشور 5/19 درصد بوده است.  درهمین مدت ریسک پرداخت وام های بانکی هم به دلیل میزان معوقات به 25 درصد افزایش پیدا کرد. آمارها نشان می دهد 18 درصد منابعی که از بانک ها خارج می شود دیگر به سیستم بانکی کشور باز نمی گردد.

دولت یازدهم:  سیستم بانکی کشور چندین روش را برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور پیش گرفته است. یکی از این مکانیزم ها تشویق بدهکاران به پرداخت بدهی هایشان است. از سوی دیگر اسامی بدهکاران نیز به قوه قضاییه اعلام شده است. حداقل به گفته مدیران بانکی دولت با جدیت وصول مطالبات گذشته را دنبال می کند.

نقدینگی و دولت دهم: براساس آمارهای بانک مرکزی تا یکسال قبل در هر ثانیه 3 میلیون و 252 هزار تومان، هردقیقه 195 میلیون تومان، هر ساعت 11 میلیارد و 711 میلیون تومان، هر روز 281 میلیارد تومان، هر هفته یک هزار و 967 هزار میلیارد تومان و هر ماه 8 هزار و 589 میلیارد تومان بر میزان نقدینگی کشور افزوده می شود. یکی از رکوردهایی که در دوران 8 ساله ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در کشور شکسته شده ، رشد نقدینگی است. شاخصی که نشان می دهد تا چه اندازه جریان پول در اقتصاد کشور از مسیر اصلی منحرف شده است. آمارهای بانک مرکزی نشان می دهد نرخ رشد نقدینگی در اقتصاد کشور سال گذشته 8/30 درصد بوده است و در 12 ماه سال 91 نسبت به سال 90 حجم آن 108 هزار و 500 میلیارد تومان افزایش یافته و سرعت رشد نقدینگی هم ماهیانه در سال 91 بین 3 تا 9 درصد بوده است.

طبق آماربانک مرکزی میزان نقدینگی در کشور سال گذشته از 466 هزار و 700 میلیارد تومان عبور کرد که رقمی بی سابقه در اقتصاد ایران محسوب می شود. میزان نقدینگی کشور در سال 84 و شروع دولت محمود احمدی نژاد 70 هزار میلیارد تومان بوده است و در طول این سال ها حدود 400 هزار میلیارد تومان به حجم آن افزوده شده؛ یعنی حدود 8/7 برابر شده است.  پیش بینی می شود رشد نقدینگی تا پایان سال جاری به 510 هزار میلیارد تومان برسد. به اعتقاد کارشناسان اجرای قانون هدفمندی یارانه ها، بی ثباتی در بازار، بزرگ شدن دولت و بدهی های دولتی، نوسانات ارزی و ارائه تسهیلات بدون نظارت به طرح های زودبازده از جمله مهمترین دلایل رشد نقدینگی بوده است که تاثیر مستقیم بسیاری روی افزایش تورم در کشور داشته است. در دولت نهم و دهم سالیانه 9/26 درصد به حجم نقدینگی کشور افزوده شده و یکی از اولویت های دولت آینده باید کنترل نقدینگی و جهت دهی میزان نقدینگی فعلی به سمت تولید است. البته در فرودین ماه 5/1 درصد از حجم نقدینگی کشور کم شده است.

دولت یازدهم: سرعت رشد نقدینگی در دولت یازدهم تا حدود قابل توجهی متوقف شده است. به همین دلیل هم نرخ تورم روند نزولی پیدا کرده و دولت امید دارد طی ماه های آینده نیز با کنترل بیشتر نقدینگی سرعت رشد این شاخص مهم اقتصادی را کاهش دهد.

یاداشت

اضافه کنید بورسیه غیر قانونی دانشجویان دکتری به میزان 3هزار نفر،طبق گفته دیوان محاسبات گردش 18هزار میلیارد دلاری در ان دوره،فساد مالی در بنیاد شهید گفته می شود اگر امار بیان شود فاجعه رخ می دهد،درامد 700 میلیارد دلاری و کلی بدهی،خودرهای برده شده که هنوز برگشت داد ه نشده،و......................در پاکترین دولت تاریخ ایران ؟؟؟؟؟!!!!