مذاکره مستقیم با امریکا ونتایج آن در اقتصاد

نتیجه توفیق در مذاکره مستقیم با آمریکا

نعمت احمدی . حقوقدان

حال که بعد از 35 سال قطع رابطه بین ایران و آمریکا، مدتی است طرفین به صورت مستقیم با یکدیگر رودررو صحبت و مذاکره می‌کنند امید آن است که یخ مناسبات و دیوار بی‌اعتمادی فرو بریزد، ممکن است نگارنده با این نوشتار متهم به آمریکادوستی بشوم که هنوز اتهامی سخت و صعب در ایران است و نزد بعضی از افراد، انگار عقربه زمان کماکان در حوالی آبان‌ماه سال 1358 متوقف مانده که مذاکره مرحوم مهندس مهدی بازرگان نخست‌وزیر موقت ایران با گروه آمریکایی شرکت‌کننده در جشن استقلال الجزایر منجر به استعفا و سپس اشغال سفارت آمریکا شد. نزد این عده زمان 35 سال هنوز کافی نیست که به این واقعیت برسیم مذاکره و حتی برقراری روابط با قبول یا پذیرش جایگاه ایران انقلابی در معادلات جهانی از ناحیه طرف آمریکایی به مراتب بهتر از قطع رابطه‌ای است که در زمینه‌های مختلف، مشکلاتی را پدید آورده است. در دهه 40 شمسی وقتی آمریکا به ویتنام شمالی حمله کرد و این کشور را بمباران می‌کرد نگارنده به لحاظ علاقه‌ای که مرحوم پدرم به اخبار روز داشت و من هم شنونده اخبار بودم، وقتی می‌شنیدم که هواپیماهای غول پیکر آمریکایی دره‌رود «مکنک» را بمباران می‌کنند و زمانی‌که از تلفات بالای انسانی از خلال اخبار باخبر می‌شدم و از طرفی می‌شنیدم که هیات‌های نمایندگی آمریکا و ویتنام در پاریس مشغول مذاکره هستند در عوالم نوجوانی با بغض به قضیه نگاه می‌کردم که چگونه ممکن است خاک یک کشور بمباران بشود و گروه‌گروه مردم کشته شوند اما در گوشه دیگر هیات‌های نمایندگی این دو کشور با هم مذاکره کنند؟! خامی نوجوانی بغضی به همراه داشت که در خلال آن مذاکره‌کنندگان را نمی‌بخشیدم اما گردش زمان مرا به این پختگی رساند که می‌توان با حفظ تمام و کمال حقوق خود با دشمن نیز مذاکره کرد. امروزه به جرات می‌توان گفت، نمی‌توان دورخود حصارکشید و از دنیا جدا شد زیرا علم و تکنیک و صنعت چنان به هم‌پیوسته است و سرنخ هریک از ابزار و لوازم توسعه در دیگر کشورهاست که دوری از هریک از آنها می‌تواند مانع رشد و پیشرفت باشد. برای نمونه صاحب این قلم به‌عنوان کشاورز باغدار عرض می‌کنم مسایل فیمابین با ایالات متحده، مشکلات زیادی پدید آورده است. پسته محصولی است مختص ایران و با همین نام در همه جهان شناخته می‌شود. بیشترین تولید هم تا سال 1357 متعلق به ایران بوده، از سال 58 که تحریم واردات پسته از ایران در آمریکا عملی شد احداث باغ پسته در آمریکا به‌عنوان محصولی اقتصادی مورد توجه قرار گرفت؛ کشوری که تا سال 1358 تولید‌کننده پسته نبود با سرعت شروع به احداث باغ کرد و هم‌اکنون مقام اول تولید پسته را در جهان از آن خود کرده و رقیب پرقدرتی برای ایران است. باغداران ایرانی که درحوادث انقلاب باغات خود را از دست دادند با مهاجرت به آمریکا دراین رشته فعال شدند. نبود رابطه با آمریکا مانع از ورود فناوری پسته آمریکایی به ایران شد، هم‌اکنون باغدار آمریکایی با تکیه بر یافته‌های علمی و ترویجی حداقل 4/5 تن در هکتار برداشت محصول دارد اما باغدار ایرانی کمتر از یک تن تولید دارد. سرانه تولید در سطح هکتار درآمریکا حداقل چهار تن و در ایران کمی بیش از 200کیلوگرم است. این تفاوت ناشی از عدم امکان استفاده از فنون تولید محصول پسته از آمریکا به ایران است. در دیگر زمینه‌ها نیز همین وضع تاحدودی حاکم است. آب و خاک تنها با تکنولوژی و ترویج علمی می‌تواند تولید بیشتری داشته باشد که جمعیت رو به افزون را تغذیه کند و امنیت غذایی را پشتوانه خود داشته باشند که از دانش روز فاصله نداشته باشیم. هم اکنون جایگاه ایران درجامعه جهانی آنقدر متعالی است که همه کشورها به قدرت ایران اعتقاد و باور دارند در نشست‌های ژنو و وین عمده کشورهای جهان یک طرف میز مذاکره و ایران با صلابت طرف دیگر میز مذاکره است. امید است با حفظ موقعیت برترایران بتوانیم پشت میز مذاکره، حق و حقوق ملی خود را در سطح جهانی به اثبات برسانیم تا با حضور فعال‌تر در خانواده جهانی، کاستی‌ها را به سرعت پرکنیم.

رضا بژکول پنج‌شنبه 29 خرداد 1393 ساعت 09:56

0 نظر

حماقت هرگز مرزی نداشت

تاریکخانه
حماقت مرز ندارد

نویسنده: شهرام شهیدی

در همه میدان ها جهان وارد نبرد شده. در والیبال که بچه های ما گل کاشتند و پوست برزیل را کندند. (برزیل به مثابه هلو و ما هلو پوست کن) در فوتبال هلند پوست اسپانیا را کند. (هلند در نقش پوست کن و اسپانیا در نقش هلو) اما در عراق داعش فرت و فرت پوست می کند. در خبرگزاری ها آمده بود داعش بعد از بریدن سر یک سرگرد عراقی توییت کرده این هم توپ ما برای فوتبال. خدا رحمت کند خدابیامرز دایی جان ناپلئون فقید را که همیشه می گفت حماقت مرز ندارد.

    ما فکر می کردیم کسی که بفهمد فوتبال و جام جهانی چیست و توییت کردن بلد باشد حداقل از اندکی شعور لازم برای زندگی برخوردار است. بنابراین ما هم از خیر طنز نوشتن بر موضوع داعش می گذریم. به یک نفر گفتند پنیر نخور خنگ می شوی. گفت خنگ چی هست ؟ گفتن هیچی بخور بخور. حالاحکایت داعش است که بهتر است بنشیند پنیرش را بخورد.

    حجاریان گفته باید به احمدی نژاد و میرکاظمی و... میدان حرف زدن بدهند، چون هرچه بگویند به نفع روحانی است. ما هم تا جایی که به دوستان میدان حرف زدن بدهند مشکلی نداریم و آزادی بیان را ارج می نهیم اما بالاغیرتا به آنها آزادی عمل ندهند که باز همان آش می شود و همان کاسه.

    یک عمر ما رفتیم و آمدیم و هی گفتیم این جرج بوش چترباز است. کسی گوشش بدهکار نبود. هی گفتیم این شخص پریدن را دوست دارد حالاچه از این شاخه به آن شاخه باشد چه روی کول مردم باشد. باز هم کسی توجه نکرد. حالاایشان در 90 سالگی با چتر از هلیکوپتر پایین پریده. قابل توجه مدل های مشابه داخلی: 90 سالگی هنوز سن مناسبی برای پهن کردن چتر است.

رضا بژکول پنج‌شنبه 29 خرداد 1393 ساعت 09:37

0 نظر

خسارت 5/5 میلیون دلاری وزیر نفت دولت دهم با رای دادگاه لاهه(خدمتی دیگر از دولت مهر ورز)

دادگاه «لاهه» علیه قطع «سوآپ» ایران رای داد

خسارت 5/5میلیون‌دلاری وزیر نفت احمدی‌نژاد به کشور

هزینه پرونده «سوآپ» نفت با احتساب هزینه 3 تا 4میلیون‌دلاری دادگاه به 8 میلیون‌دلار رسید

به‌‌گفته معاون امور بین‌الملل وزیر نفت؛ دادگاه بین‌المللی داوری لاهه، شنبه ‌گذشته ایران را به‌علت قطع «سوآپ» نفت ملزم به پرداخت خسارت 5/5میلیون‌دلاری کرده است. این مبلغ که مشخصا شرکت «نیکو» (وابسته به شرکت ملی‌نفت ایران) باید آن را بپردازد؛ جدای از سه تا چهارمیلیون‌دلار هزینه‌های جانبی شامل هزینه‌های وکلای دو طرف، دادگاه، دادرسی و اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) است. «شوآپ» عبارتی است که مسعود میرکاظمی، وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد در توصیف طرح «سوآپ نفتی» به کار برده بود و چون آن را خیانت به کشور می‌دانست؛ دستور توقف این طرح 13ساله را در خرداد 89 صادر کرد که شکایت‌هایی علیه ایران را در پی داشت تا اینکه سرانجام بعد از سه‌سال بررسی دادگاه بین‌المللی داوری لاهه، رای به محکومیت ایران داد. بر اساس این حکم، وزارت نفت ایران باید در مجموع تاوانی هشت تا 9‌میلیون‌دلاری، بابت تشخیص و دستور غیرکارشناسی وزیر نفت سابق بپردازد.
طرحی در خدمت یا خیانت به کشور؟
طرح «سوآپ» نفتی که در زمان وزارت زنگنه و در سال76 در دولت اصلاحات کلید خورده بود در خرداد 89 و در دولت احمدی‌نژاد توسط وزیر نامی نفت این دولت، متوقف شد. میرکاظمی «سوآپ» نفت را «خیانت» به کشور می‌دانست و اعلام کرده بود «اجرای کذایی طرح «سوآپ»، عملا ایران را به واردکننده نفت تبدیل کرده بود و بی‌تردید ادامه اجرای آن خیانت بزرگی به کشور و مردم بود.» اما این طرح دستاوردهای اقتصادی و استراتژیک بسیاری برای کشور داشت. در برنامه «سوآپ» نفت ایران با استفاده از تاسیسات نکا، نفت را در دریای خزر می‌خرید و به مصرف داخلی می‌رساند. در مقابل با استفاده از دسترسی ایران به آب‌های آزاد، معادل نفت خریداری‌شده در شمال، در جنوب ایران به فروش می‌رسید. بر اساس قراردادی که ایران با چهار شرکت بین‌المللی منعقد کرده بود به‌ازای هر بشکه نفت‌خام که در خلیج‌فارس به مشتریان این شرکت‌ها تحویل می‌شد، حدود یک‌دلار به ایران می‌رسید. رقم این تجارت در سال‌های اوج خود به بیش از 130هزاربشکه در روز رسید. تاسیسات نفتی نکا و خطوط انتقال متناسب با این ظرفیت افزایش یافت و ضمن کسب درآمد، مشاغلی نیز ایجاد شدند. اکنون نه‌تنها ایران از درآمد و نتایج «سوآپ» محروم شده، بلکه دادگاه لاهه نیز حکم به محکومیت ایران داده است. این خبر را علی ماجدی، معاون امور بین‌الملل وزیر نفت در گفت‌وگو با تسنیم عنوان کرد و گفت: «ایران باید 5/5میلیون‌دلار به شرکت شاکی آذربایجانی پرداخت کند. البته ادعای این شرکت بیش از این رقم بود اما با تلاش تیم وکلای ایران رقم جریمه ایران کاهش یافت.» یک منبع آگاه دیگر هم در گفت‌وگو با ایرنا گفت: یکی از این شرکت‌ها خواستار غرامت 97میلیون‌دلاری بود. اما ماجدی با بیان اینکه شرکت نیکو (طرف قرارداد با شرکت‌های خارجی) در این‌باره تلاش زیادی کرد تا شرکت‌های موردنظر را از شکایت از ایران منصرف کند، اظهار کرد: «اگر این تلاش‌ها نبود ایران بیشتر از این رقم محکوم می‌شد اما با لابی و صحبت توانستیم تعداد زیادی را از شکایت علیه ایران منصرف کنیم، اما یکی از این شرکت‌ها اقدام به شکایت کرد.» ماجدی در پاسخ به این سوال که آیا با محکوم‌شدن ایران، هزینه دادگاه نیز باید توسط وزارت نفت پرداخت شود گفت: معمولا اینگونه است فردی که در دادگاه محکوم شده باید هزینه دادرسی و دادگاه را بپردازد. با این حساب ایران باید حدود 9میلیون‌دلار هزینه دستور اشتباه وزیر دولت دهم را بپردازد.
ضرر 7 دلاری یا خسارت 5/5میلیون‌دلاری؟
زمانی که مسعود میرکاظمی، رییس کنونی کمیسیون انرژی مجلس دستور توقف «سوآپ» نفتی ایران را صادر کرد، استدلالش این بود که این طرح بیش از آنکه سودآور باشد؛ هزینه‌زاست. وی درباره دلایل قطع «سوآپ» گفته بود: سود حاصل از «سوآپ» نفت حدود 20سنت در هر بشکه بوده، در حالی که حدود شش تا هفت دلار به ازای هر بشکه برای کشور هزینه داشته است. وی با توجه به همین نکته بود که قراردادی که به ازای هر بشکه «سوآپ» نفت 1/1دلار از کشورهای حوزه خزر دریافت می‌کردیم را قطع کرده و به جای آن پیشنهاد 5/5 تا شش‌دلار را مطرح کرد که این ارقام باعث فسخ قرارداد «سوآپ» نفت شد. اما وزیرنفت دولت دهم در دوره تصدی خود به طور ناگهانی جریان «سوآپ» نفت را از طریق دریای خزر قطع کرد. در همان زمان هم هشدارهای زیادی از طریق مدیران و کارشناسان حقوقی و فنی، ناظر بر عوارض منفی چنین اقدامی به او و دیگر مسوولان کشور داده شد و پیش‌بینی طرح دعاوی حقوقی در مجامع حقوقی بین‌المللی از سوی طرف‌های قرارداد خارجی «قراردادهای سوآپ» صورت گرفته، اما وزیر نفت دولت دهم بدون توجه به نظرات کارشناسی بر نظر خود پافشاری کرد. وی در توجیه این اقدام تعجب‌آور خود گفت: وقتی ما سهمیه اوپک را داریم نباید به اسم «سوآپ»، نفت خام بخریم و به همین دلیل من جلو آنچه را که به اسم «سوآپ» در رابطه با خرید نفت انجام می‌شد، گرفتم. وی «سوآپ» را صراحتا خیانت به کشور دانسته و خاطرنشان کرده بود، «آنچه به‌عنوان معاوضه نفت‌خام انجام می‌شد «شوآپ» بود نه «سوآپ.» به‌گفته میرکاظمی دلیل دیگر توقف سوآپ، نرخ پایین «سوآپ» و سوءاستفاده‌های رخ داده در معاوضه نفت بوده است. این اقدام عجولانه میرکاظمی با انتقاداتی در دولت قبل مواجه شد به‌طوری‌که غلامحسین نوذری، وزیر اسبق نفت در واکنش به این اقدام اظهار کرد: «سوآپ» نفت امری استراتژیک و فرصتی است که باید جدی گرفته شود. چون گذشته از جنبه‌های اقتصادی امری استراتژیک محسوب می‌شود و از این طریق ایران می‌تواند به هابی برای کشور‌های منطقه تبدیل شود. توان و ظرفیت انتقال نفت ما به‌گونه‌ای است که می‌توانیم روزانه یک‌میلیون بشکه نفت دریای خزر را به دریای عمان انتقال دهیم و به همین دلیل باید از این توان و ظرفیت به طور مناسب بهره‌گیری شود.»
تاثیر قطع «سوآپ»؛ ترکیه جایگزین ایران شد
آنچه کارشناسان را بر ضرورت ادامه اجرای طرح «سوآپ» در کشور متفق‌القول می‌کرد این بود که اجرای این طرح ایران را به مسیر امن ترانزیت انرژی تبدیل می‌کرد. از طریق «سوآپ»، همسایگان شمالی ایران بخشی از فرآورده‌های نفتی خود را از طریق کشورمان به بازارهای هدف ارسال می‌کردند که این اقدام، موقعیت بی‌نظیر ایران به‌عنوان شاهراهی امن برای انتقال انرژی را خاطرنشان می‌کرد. از جمله مزایای دیگر «سوآپ»، صرفه‌جویی در هزینه‌های حمل و نقل فرآورده‌های نفتی از مبادی تولید در جنوب کشور به مناطق شمالی و آزاد شدن بخشی از ناوگان حمل و نقل سوخت بود. از طریق «سوآپ»، از یک طرف نفت خام تولیدی همسایگان شمالی، توسط ایران از طریق بنادر جنوبی ایران صادر می‌شد و از طرف دیگر، نیازهای نفتی و گازی مناطق شمالی کشورمان به شکل ساده‌تری تامین می‌شد. توقف عجولانه «سوآپ»، مشکلاتی را ایجاد کرد که از جمله مهم‌ترین آنها، تضعیف جایگاه استراتژیک ایران به‌عنوان شاهراه انتقال انرژی است. به گفته معاون برنامه‌ریزی و نظارت بر منابع هیدروکربوری وزیر نفت، پس از توقف «سوآپ» توسط ایران، بازارهای ما از دست رفت و کشورهای حاشیه دریای خزر با دور زدن ایران، محصولات نفتی خود را از سایر مسیرها به بازارهای بین‌المللی عرضه کردند. بزرگ‌ترین برنده توقف «سوآپ» توسط ایران، ترکیه بود به طوری که پس از لغو «سوآپ»، همه نگاه‌ها به سوی ترکیه معطوف شد و این کشور توانست از طریق جلب اعتماد کشورهای تولیدکننده و مصرف‌کننده نفت و گاز، موقعیت خود را به‌عنوان مسیر ترانزیتی امن و باثبات تحکیم کند.
در جست‌وجوی بازارهای ازدست‌رفته
دولت یازدهم مصمم است که «سوآپ» نفت را از سر بگیرد. این را هم وزیر نفت بارها عنوان کرده و هم معاون امور بین‌الملل و بازرگانی وزیر نفت روز گذشته عنوان کرد. اما آنطور که علی ماجدی عنوان کرده تنها مشکل ازسرگیری «سوآپ» نفتی در ایران این است که «کشورهای همسایه منتظر ما نشدند و راه‌های دیگری را برای انتقال نفت خود پیدا کرده‌اند.» معاون وزیر نفت اعلام کرد: البته با شرکت‌هایی از قزاقستان مذاکره‌هایی صورت‌ گرفته است اما هنوز با وجود تمایل ایران، موفق به امضای قرارداد نشده‌ایم. ناگفته پیداست تصمیمی که وزیر دولت دهم گرفت، هم منجر به پرداخت خسارت توسط ایران شده و هم برای ازسرگیری این طرح، باید در انتظار چراغ سبز طرف‌های مقابل ماند؛ تصمیمی که مقامات آن را تصمیمی «عجولانه و کارشناسی‌نشده» خوانده‌اند.

رضا بژکول پنج‌شنبه 29 خرداد 1393 ساعت 09:25

0 نظر

فناوری و ثروتمندانی که با فکرشان ثروت افریدند نه با رانت

لیستی از 10 مرد ثروتمند دنیای فناوری

همانطور که می دانید نشریه اقتصادی فوربس همه ساله لیستی از ثروتمندترین افراد دنیا را منتشر می کند. در ادامه به اختصار به معرفی ۱۰ فرد اول این لیست که ثروت خود را از راه فناوری بدست آورده اند می پردازیم.

1. بیل گیتس (با ثروتی معادل 77.2 میلیارد دلار)

بنیان گذار شرکت مایکروسافت که این روزها در بنیاد بیل و ملیندا گیتس مشغول امور خیریه است، به کمک جهش مثبت در سهام شرکت مایکروسافت، بار دیگر به صدر فهرست ثروتمندترین افراد جهان بازگشت. طبق آمار سالیانه مؤسسه فوربس طی ۲۰ سال اخیر، او ۱۵ بار به عنوان ثروتمندترین فرد جهان شناخته شده است.

2. لری الیسون (با ثروتی معادل 49.2 میلیارد دلار)

بنیان گذار شرکت اوراکل که در لیست ثروتمند ترین افراد جهان، جایگاه پنجم را در اختیار دارد؛ اما در دنیای فناوری جایگاه دوم را دارا است. او که از بهترین دوستان استیو جابز بنیان گذار و رهبر افسانه ای اپل بوده، معتقد است بهترین دوران اپل متعلق به گذشته و در دوران حضور جابز بوده است.

3. جف بزوس (با ثروتی معادل 29.9 میلیارد دلار)

بنیان گذار و مدیر عامل آمازون در لیست ثروتمند ترین افراد دنیا در رتبه هجدهم بوده، ولی در دنیای فناوری سوم است. او در سال ۱۹۹۴ متوجه شد که رشد استفاده از اینترنت نسبت به سال قبل ۲۳ برابر شده است! از این رو با ورود به دنیای تجارت اینترنتی در سال ۱۹۹۵ وب سایت آمازون را برای فروش کتاب راه اندازی کرد. او که دوران کودکی پر تلاطمی را سپری کرده بود، در ادامه موفقیت هایش در سال ۲۰۱۳ روزنامه واشنگتن پست را نیز به قیمت ۲۵۰ میلیون دلار خریداری نمود.

4. لری پیج (با ثروتی معادل 29.2 میلیارد دلار)

دیگر بنیان گذار و مدیر اجرایی گوگل، چهارمین فرد ثروتمند دنیای فناوری است. بر خلاف بسیاری از کارآفرینان که از خانواده هایی با سطح تحصیلات پایین به دنیا معرفی شده اند، خانواده او تحصیلکرده می باشند. پدر او دکتر کارل ویکتور پیج، یکی از نخستین دانش آموختگان دکترای علوم رایانه ای از دانشگاه میشیگان و استاد علوم رایانه و هوش مصنوعی در دانشگاه ایالتی میشیگان و مادرش گلوریا پیج، استاد برنامه نویسی رایانه در دانشگاه ایالتی میشیگان است.

5. سرگی برین (با ثروتی معادل 28.9 میلیارد دلار)

او یکی از بنیان گذاران گوگل است و با لری پیج زمانی که در دانشگاه استنفورد مشغول تحصیل در دوره دکترا بود، آشنا شد. سرگی برین دارای خانواده ای تحصیل کرده است. پدر او استاد ریاضیات در دانشگاه مریلند و مادرش از پژوهشگران سازمان فضایی آمریکا، ناسا است.

6. مارک زاکربرگ (با ثروتی معادل 27.2 میلیارد دلار)

یکی از بنیان گذاران و مدیر اجرایی فعلی فیس بوک است و بدون شک امسال خوشحال ترین فرد حاضر در مراسم دهمین سال تأسیس فیس بوک بود. مارک زاکربرگ جوانترین فرد حاضر در لیست ثروتمندترین افراد جهان است.

7. استیو بالمر (با ثروتی معادل 20.1 میلیارد دلار)

از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ سمت مدیر اجرایی مایکروسافت را بر عهده داشت. او که از با سابقه ترین کارمندان مایکروسافت است، در سال ۱۹۸۰ به این شرکت پیوست. او در آن زمان ۳۰ امین کارمند و اولین مدیر تجاری مایکروسافت بود. اجراهای پر شور و حرارت او هرگز از یاد هوادارانش نخواهد رفت؛ اگر چه بسیاری از منتقدان او عقب افتادگی سالهای اخیر مایکروسافت در معرفی محصولات مشتری پسند نسبت به رقیبانش را ناشی از سیاست های نامناسب او می دانند.

8. مایکل دل (با ثروتی معادل 17.6 میلیارد دلار)

بنیان گذار و مدیر اجرایی شرکت دل که رؤیای سنین نوجوانی خود، یعنی ایجاد یک شرکت کامپیوتری را تبدیل به واقعیت کرد، بدون شک یکی از خود ساخته ترین کارآفرینان عصر حاضر است. او تاکنون در حدود یک میلیارد دلار از ثروت خود را از طریق بنیاد مایکل و سوزان دل، صرف امور آموزش و بهداشت نموده است.

9. پائول آلن (با ثروتی معادل 15.9 میلیارد دلار)

او و بیل گیتس در سال ۱۹۷۵ شرکت مایکروسافت را تأسیس کردند. در سال ۱۹۸۳ آلن بعلت بیماری از شرکت فاصله گرفت. با رشد مایکروسافت و افزایش ارزش سهام آن در بازار، آلن در سن ۳۰ سالگی تبدیل به یک میلیاردر شد. او به همین دلیل تصمیم گرفت روی پروژه های دیگری متمرکز شود. او در صنایع مختلف و متعددی چون نرم افزار، سخت افزار، مخابرات بی سیم و شرکت های رسانه ای زیادی سرمایه گذاری کرده است.

10. چارلی ارگن (با ثروتی معادل 15.4 میلیارد دلار)

چارلی اِرگِن در یکم مارس ۱۹۵۳ به دنیا آمد. وی یکی از مؤسسان و رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطی “اکو اِستار” است که بعدها به “دیش نت ورک” تغییر نام داد. ارگن یکی از چهره های شناخته شده در حوزه تجارت تجهیزات ارتباطی، ماهواره و رسانه محسوب می شود.

رضا بژکول پنج‌شنبه 29 خرداد 1393 ساعت 09:11

0 نظر